ДАРС

Урд минь хундага дүүрэн
Ув улаан дарс байна
Уулзахаараа чиний дайлах дуртай
Угийн танил үнэр амт байна

Ийм улаахан өнгийг Пушкин чамаас олзолж
Ихэмсэг Музагаа дуулахдаа уруулыг нь чимсэн байна
Ийм гашуун амтыг Бёрнс чамаас амталж
Их л залуухан байхдаа амьдрал дарс шиг гэж дуун алдсан байна

Дайны талбарт хүртэл энэ улаан дарсыг
Дайзтай сумтай хамт үүрч явсан байна
Дандаа мөрөөдөж байсан ялалтын их уухайг
Дарс чамгүйгээр бас төсөөлөх аргагүй байна

Хаан ширээний найранд ихсийн цангаа тайлахаар
Хамгийн түрүүнд чамайг сөгнөсөн байж таараа
Хайр хорсол хоёр чиний дэргэд буцалж
Хамтад нь тэд бас залгилсан байж таараа

Олзлогдсон баатар, богтлогдсон гүнж
Орчлонг хэрэн хэсэх харийн тэнүүлчин хүртэл
Оройн зоогондоо чамайг үгүйлсэн байж таараа
Ойр холын нэгнээс сурагласан байж таараа

Хэлэх үгийг хүртэл элчийн аманд дайдаг
Хэрсүү мэргэн монгол өвгөд минь
Хэрлэн барсын тохойд айраг сөгнөж найрлахдаа
Хэдийд нь бас чамайг амталж амжсан юм бол

Хэтэрхий холын
Энэ улаан дарсыг
Хэнд зориулж тэгээд
Энд авчирсан юм бол

Зовсон хүний дэргэд
Уйлж хамт байсан
Жаргасан хүний дэргэд
Дуулж хамт байсан

Учрал хагацал бүрийг
Угтаж хамт байсан
Ув улаан энэ дарсыг
Урамшуулсан байж таараа
Ууж бас хааяа
Цэнгэсэн байж таараа

Ийм улаахан өнгийг
Орчлон чамаас олзолсон байна
Ийм гашуун амтыг
Амьдрал чамаас амталсан байна

Алив надад дарс хундагал
Ахиад улаан дарс хундагал
Амьдрал чам шиг гашуун бас ув улаан гэж
Алдаршуулан ууя, энэ улаан дарсыг.